KİTAP SEVGİSİ

Mevsim kıştı, hatırlıyorum. Oturma odamızın dört duvarı arasındaki koltuğuma geçip gündüzün nöbetini geceye devrettiği o saatlerde merakla alıp, çabucak okuyup bitsin diye bir kitap elimde.Okuduğum her kelimenin ardından duruyor ve o cümleyi tekrarlıyorum. Yutkunurcasına. Gözlerim her an patlamaya hazır bir volkan lavı gibi. Kitabı bitiriyorum.

 Bir suçluyum. Belki de kendimi asla affetmeyeceğim bir suç işliyorum. Kitabım ellerimden kayıp boşluğa düşerken ben uykunun kol gezmediği bir kasabadayım.

Suçluyum, suçluluk duyuyorum. Kendime kızıyorum, kırgınım. Onlarca fedakârlık sonunda kazanılmış zaferlerin, çekilmiş acıların açık resimlerini gördüm hatta okudum. Toplumun sürüklendiği bu bilinmezlik, elimizden kopup giden değerler ve boşa geçirdiğimiz onlarca saat. Öfkesi daha da derindi sözcüklerinde Atatürk’ün. Bakışlarından daha da keskindi cümleleri. Çalışmıyoruz, onarmıyoruz.
“Sizi affetmiyorum.” Diyen bir ezilmişliğin altında kitabın da adında belirttiği gibi “Affet Bizi Atam” diyerek uyumaya çalışıyorum.
Neresi olduğunu bilmediğim bir yer. Avizelerle süslenmiş ışıklandırmaları, büyük kapıları ve otantik bir görünüme sahip koca bir salon. Yanan şöminenin içinde alevlerin küllerle olan dansını izleyerek, hala nerede olduğumu bilmiyorum, arkamda duvarda asılı olan saatin sesi “tik tak tik tak” sesi duyarak elimde okuduğum kitap.
Neredeyim, niye buradayım, arkamdaki ses? Aklımda onlarca soru. Tam dönüp bütün sorularımın cevabını bulmaya hazırlanmışken başıma dokunan bir el ile irkiliyorum. Dönüyorum. Nasıl bir düş ki hala unutamıyorum. Öyle bir yüzdü ki gördüğüm…
Belki bir dönüm noktası benim için. Ya da artık bazı kavramları farklı algılamam için bir sebep. Belki bir aracı bugün, birçoğunda da yaptığım gibi bütün eserlerde bir tatile çıkarmışçasına kitap sayfalarını aralıyorum.
Kiminizde bir Paris tutkusu kiminizde Asya’ya gitme isteği. Kiminiz yemyeşil bir Karadeniz havası solumaya öyle özlem duyuyorsunuz ki. Kiminiz ise Alaçatı’ın değirmen dağının tepesinden güneşin eşsiz batışıyla denizi seyretmeyi hayal ediyorsunuz.


"Bir yaz akşamının titrek ışıkları altında balkondan esen rüzgârın verdiği serinlikle yine bütün düş ve hayallerimi ufak bir çantaya sığdırıp bir tatile çıkmak için yola koyuluyorum.

Eşim Meryem ile doğru Sığacığa bir otele yerleşiyoruz. Zamana yolculuk yapıyoruz. Yıllar öncesine; 1980 lere gidiyoruz. O zamanın zorlu yaşam şartları altında iç savaşını alt etmeye çalışan ve kendine hazin bir son hazırlayan Kenan’ı konuşuyoruz. Eşini, çocuğunu ve o çok sevdiği kadını; Günseli. “Bir Gün Tek Başına” diyor Vedat Türkali. Bir gün tek başına kalır insan. Günsel’in de kaldığı gibi. Hafif bir hüzün ve iç burukluğuyla çok şey öğrenerek belki de.”

Sonra sohbet ediyoruz ‘Yüzyılın Aşk’larından Can Dündar’la. “Uygarlık tarihi biraz da aşkların tarihidir.” Diyor. Evet dercesine gülümseyerek onaylıyorum onu. “Kahkahalarla ve buselerle olduğu kadar acı ve gözyaşlarıyla da işlenmiş bir kanaviçedir.” diyor aynı zamanda. Sonra Mustafa Kemal- Latife Hanım, Nazım Hikmet- Piraye ile yaşanmış aşklarını konuşuyoruz uzun uzun. Ve yine gülümseyerek.."Elimde Lord Kınross’un yazmış olduğu “ATATÜRK” Bir milletin yeniden doğuşu kitabını okuyorum.
Ve birden “O büyük salon, o avizeler, o şömine. Arkama döndüğümde masmavi gözleriyle bana gülümseyerek bakan; Atatürk. Uyandığımda ellerimi yüzüme götürüp sildiğim o an.
Kırın kalıplarınızı, açın kapıları. Gidin en yakın kütüphaneye ya da kendi kitaplığınıza. Şöyle bir dokunun raflarına. Çekin herhangi birisini. Tozlu mu, silkin. Açın ilk sayfasını ve dalın dünyasına. O kadar çok insan tanıyacak ve o kadar farklı hayatlara tanık olacaksınız ki. 
Bu güzel yolculuğunuzda bütün güzelliklerin daima yanınızda olmasını diliyorum.

Kalın sağlıcakla

 ÖMER ÖNAL

12/02/2013